يکي از ادعاهاي باطل وهابيت اين است که در هيچ روايتي نيامده است که حضرت علي(ع) بعد از شهادت پيامبر(ص) به ايشان متوسل شده باشد.

آنان در حالي چنين ادعايرا مطرح مي کنند که در منابع اهل تسنن به چنين موردي اشاره شده است.

محمد عمر سربازي يکي از علماي معاصر اهل سنت در مشروعيت توسل به اين روايت استدلال نموده، وي در ذيل آيه 64 سوره نساء اين روايت را بيان کرده و در نهايت هم شرحي به اين روايت بيان داشته و چنين مي گويد:

 

((رسول الله پس از مرگ هم براي امت استغفار مي فرمايد

طبق عقيده ي اهل سنت و جماعت، پيامبران اند تا در قبور خويش زنده هستند و زايران را مي بينند و سخنان شان را مي شنوند لذا اگر کسي نزد روضه ي مطهر آن حضرت صلى الله عليه وسلم چنين بگويد: براي من در نزد خداوند متعال مغفرت بخواه و شفاعت کن ، پيامبر صلى الله عليه وسلم در حتي او به بارگاه خداوند متعال شفاعت مي نمايد و شفاعت آن حضرت صلى الله عليه وسلم مورد اجابت قرار ميگيرد پس اين بشارت پس از مرگ رسول الله نيز وجود دارد ضمنا علما ميگويند: اگر اين آيه را  بحوا نيم و به دنيال آن طلب بخشش نماييم، صد در صد استغفار ما قبول خواهد گشت.

صاحب البحر المحيط  آورده است که حضرت علي ميفرمايد:سه روز پس از دفن آن حضرت يک نفر اعرابي مومن به روضه ي مطهر آمد و شروع به گريستن کرد ما همه دور تا دور روضه نشسته بوديم،آن مرد چنان گريست که بر روي قبر افتاد و از خاک آن بر سرش ريخت و سپس خطاب به قبر آن حضرت چنين گفت:

يا خير من دفنت بالقاع اعظمه                 فطاب من طيبهن القاع والا کم     

 نفسي الفداء لقبر انت ساکنه                           فيه العفاف و فيه الجود و الکرم

(اي بهترين کسي که در اين زمين استخوان هايش دفن شده است، و از بوي خوش استخوانهاي او تمام جنگل و بلندي ها خوشبو شده است. فدا گردم براي قبري که تو ساکن آن هستي و در آن جود و کرم و پاکيزگي جمع شده است.)

اعرابي بعد از اين بيت، خطاب به قصر شريف (علي ساکنها الصلاة والسلام) گفت: خداوند متعال در حق تو فرموده: ( وَ لو أنهم إذ ظلموا... تا؛ رحيما)ً من هم مجرم هستم و تقاضا دارم براي من هم در بارگاه پرورگار من دعا و استعار نمايي.

حضرت علي مي فرمايد: وقتي که آن مرد اين آيه را خواند از قبر آن حضرت اين آواز آمد: «قد غفر لک» و همه ي ما آن آواز را شنيديم.

از روايت حضرت علي چنين معلوم ميگردد که آنحضرت در روضه ي مطهره اش زنده هستند و گاهي جواب سلام زايران را به صورت خرق عادت مي دهد و اين مساله عجيب نيست و از علما و اولياي بسياري اين فضيلت ثابت شده  است. اين کرامت و خرق عادت از سيد احمد رفاعي شيخ عبدالقادر گيلاني  و نيز از مولانا حسين احمد مدني و مولانا عبدالمالک صديقي که استاد و شيخ ماست، به وقوع پيوسته است.

در عالم محويت،مصاحفه ي رسول الله صلي الله عليه وسلم نيز با اوليا ثابت شده است و تا قيامت چنين بندگاني وجود دارند که مشرف به چنين سعادتي هستند. البته عده اي زيادي هستند که اين سخن را باور ندارند و آن را محض وهم مي پندارند. منکران کرامات اوليا و گروهي ديگر داراي چنين بينشي هستند و عقيده دارند پيامبر زنده نيست. حتي در مسجد نبوي که نماز مي خوانند سلام نمي دهند و ميگويند: چگونه بر مردگان سلام بدهيم؟))

تبيين الفرقان محمد عمر ملازهي(سربازي) جلد 7 صفحه256

 

آنچه که سربازي در اين مسئله بيان داشته چند مورد را ثابت ميکند:

 

1-اعتقاد سلف صالح و صحابه در مشروعيت توسل بعد از وفات

اين روايت ثابت ميکند که فهم سلف صالح و صحابه کرام بر اين بوده است که توسل بعد از وفات مشروع و جائز است و اگر اين مسئله شرک و خلاف قرآن و سنت مي بود بايد حضرت علي(ع) از عمل شخص اعرابي جلوگيري مي کرد، نه اينکه خود ايشان به مردم چنين عملي را دستور دهد

 

2-پاسخ رسول الله به اعرابي

اگر اشکالاتي که وهابيت در مسئله توسل بعد از شهادت ميگيرند صحيح باشد،چطور رسول الله(ص) از قبر پاسخ آن اعرابي را داد، خود اين اتفاق نشان دهنده اين است که اين مسئله اشکالي ندارد زيرا اگر اين مسئله داراي اشکال مي بود نبايد پيامبر(ص)  از قبر پاسخ وي را مي دادند.

 

3-تواتر اين اتفاق براي اولياء خدا

نکته بعدي که مولوي محمد عمر به آن اشاره ميکند تواتر اخباري است در مورد کرامات اولياء که از درون قبر پاسخ سائل را داده اند؟ به راستي اگر اين مسئله شرک و بدعت باشد چگونه اين اولياء الهي متوجه اين مسئله نشدند و چگونه خداوند به آنان اذن مي دهد که از عالم برزخ و درون قبر پاسخ سائل را داده و مشکل او را رفع کنند؟

 

خادم کوچک اهلبيت

علي شريفي