مفتي  محمد شفيع عثماني و استدلال به آيه 64 سوره نساء براي توسل

يکي از علماي بزرگ اهل تسنن در عصر حاضر مفتي محمد شفيع از بزرگان مکتب ديوبند و يکي از بزرگان احناف مي باشد وي رئيس دارالافتاء ديوبند ومفتي اعظم اهلسنت پاکستان بوده است.

از وي هم تاليفات مهمي باقي مانده است که از مهم ترين آنان تفسير معارف القرآن مي باشد که محمد يوسف حسين پور اين کتاب را ترجمه نموده اند، در اهميت و جايگاه اين کتاب همين مقدار بس که خود مفتي محمد شفيع تصريح مي کند اين تفسير در واقع تفسير حکيم الامت مولوي اشرف علي تهانوي از بزرگان ديوبند است که بهترين کتب تفسيري بوده و  من هر آنچه که در کتاب ذکر کرده ام مطالب صحيح و عقيده سلف اهل سنت است 

 

جائگاه کتاب معارف القرآن از زبان مفتي محمد شفيع عثماني

((از دير باز آرزو داشتم که بتوانم مطالب تفسير بيان القران حکيم الامت، مجدد الامت حضرت مولانا اشرف علي تهانوي را که در نوع خود بي نظير و چکيده بهترين تفاسير عموم مردم از درک و فهم آن قاصر بودند، به زبان ساده و محاورهاي زمان برگردانم. انجام اين کار نيازمند کوشش و فرصت بسيار بود. و حقير قبلي از ورود به پاکستان کار برگردانيدن بخشي از آنرا آغاز نموده بودم که بعداً به دلايلي معوق ماند. اما سرانجام اين آرزوي ديرينه ام جامه عملي پوشيد و موفق به نوشتن تفسير معارف القرآن با اقتباس کامل از تفسير بيان القرآن حضرت تهانوي گشتم... حضرت مولانا محمد يعقوب که در صدر مدرسين دارالعلوم ديوبند قرار داشت در اين مورد مي فرمايد: بدون شک در اين ترجمه حقايق و  معاني گوناگون به ذهن آن حضرت الهام گرديده...

تنها نکات مورد قبول همه مفسرين را اخذ و به آنها استناد کرده ام...

تمام آن مطالب را از نظريات اسلافا امت گرفته ام))

تفسير معارف القرآن مفتي محمد شفيع ترجمه محمد يوسف حسين پور جلد1 صفحه 71

 

اکنون که جايگاه مولف و کتاب را دانستيد،قصد داريم استدلال و عقيده مفتي محمد شفيع را در بحث توسل از اين کتاب بيان کنيم

مفتي محمد شفيع در بحث جواز توسل ادله مختلفي را بيان مي فرمايد و يکي از اين ادله روايتي هست در اين روايت حضرت علي (ع) بعد از رحلت رسول الله(ص) به ديگر صحابه اي که گرفتار هستند توسل به رسول الله (ص)  را آموزش مي دهد،چنانچه مفتي شفيع عثماني اين روايت را چنين نقل ميکند:

 

((وَلَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جَاءُوكَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّابًا رَحِيمًا

اگر چه اين آيه در خصوص واقعه منافقين نازل شده است اما الفاظ آن يک ضابطه عمومي پديد مي آيد که هر کسي در خدمت رسول خدا حاضر باشد و آن حضرت در حق او دعاي مغفرت نمايد حتما او آمرزيده خواهد شد و حضور در خدمت آن حضرت همانطور که در زمان حيات بود هم چنين امروز حضور بر روضه اقدس هم در همين حکم هست.

حضرت علي فرمود وقتي ما رسول الله را دفن کرده فارغ شديم بعد از سه روز يک روستايي آمد و بر مقبره گرامي آن حضرت افتاد و زار زار گريست لذا حضرت علي آيه فوق را به وي معرفي کرد و گفت که الله تعالي در اين آيه و عده فرموده که اگر گنهکاري در خدمت رسول خدا حاضر باشد و رسول براي او دعاي مغفرت کند گناهان او آمرزيده مي شوند. بنابر اين او گفت من در خدمت شما حاضر شده ام که شما در حق من دعاي مغفرت بفرماييد. کساني که در آن وقت حاضر بودند بيان مي فرمايند که در جواب از روضه اقدس اين صدا بر آمد که وقد غفر لک، يعني، مغفرت شدي. ))

تفسير معارف القرآن محمد شفيع ترجمه مولانا محمد يوسف حسين پور جلد1 صفحه 44

 

 

 

همانگونه که ملاحظه فرموديد از اين روايت ثابت شود فهم صحابه از جمله فاتح خيبر حضرت علي (ع)  جواز توسل به رسول الله (ص)  بعد از رحلت بوده است و نه تنها خود چنين عملي را انجام مي دادند بلکه اين اعتقاد را به ديگران هم منتقل مي کردند همانگونه که حضرت علي (ع)  اين کار را انجام داد.

خادم کوچک اهلبيت

علي شريفي