يکي از رواياتي که علماي اهل تسنن از اين روايت در مورد مشروعيت توسل استفاده و استدلال کرده اند، توسل حضرت آدم عليه السلام به رسول الله(ص) مي باشد.

 

 از اين روايت ثابت مي شود توسل و وسيله قرار دادن رسول الله (ص) سابقه ديرينه اي داشته و به زمان حضرت آدم ابوالبشر بر ميگردد.

همانگونه که در قرآن اشاره شده است حضرت آدم عليه السلام مرتکب ترک اولي شد و براي توبه و انابه به درگاه الله متعال به رسول الله متوسل شد و بعد از اين توسل الله متعال ترک اولي او را بخشيد.

مولوي محمد عمر سربازي: استدلال به توسل حضرت آدم عليه السلام به رسول الله (ص)

مولوي  محمد عمر سربازي هم در جواز مشروعيت توسل به اين روايت يعني جريان توسل حضرت آدم(ع) به رسول الله (ص)را در دو کتاب خود  بيان کرده است

1-در کتاب توسل و نداي غير الله

((بيهقي از امير المومنين حضرت عمر فاروق رضي الله عنه روايت آورده است که حضرت آدم بعد از لغزش خوردن وقت توبه توسل بحق حضرت محمد کرده دعا کردند و در فتاواي رشيديه ص 94 هم دعا بحق فلان بيان شده است))

تحقيقي در مورد توسل و نداء غير الله   مولوی محمد عمر سربازي صفحه36

 

2-تفسير تبيين الفرقان:

کتاب ديگري که مولوي به اين روايت استدلال کرده است کتاب تفسير وي مي باشد که در اين کتاب چنين نوشته است:

((دعايي که حضرت آدم به حق حضرت محمد از خداوند ذوالجلال کرد،حق در آن به معني کرامت و مقام رفيع آن حضرت مي باشد چنانکه از محتواي ماجرا به وضوح نمايان است...

محمد عمر سربازي در چند صفحه بعد در ادامه همين بحث و استدلال به توسل حضرت آدم(ع) به رسول الله (ص) چنين مي نويسد:

((انسانها در دو طبقه جاي دارند: مرادان و مريدان. از بندگان کساني که هستند که خود مراد و مطلوب خداوند ذوالجلال هستند و به اصطلاح صاحب ناز بوده و به اين ناز مي ارزند. آنان بدون طلب و سؤال، از تمام الطاف الهي برخوردار مي شوند. اما بندگان ديگر، از گروه مريدين هستند. يعني بايد بخواهند و طلب نمايند و به جانب اله العالمين تضرع و زاري نمايند و در اين راستا موظفند دعاهايي را ورد نمايند تا مقصدشان برآورده شود تا اولا با اين کار در بارگاه خداوند متعال اظهار عجز و نياز و مسکنت کرده باشند و ثانياً، اهميت و شرافت ادعيه که مشتمل بر صفات و اسماي خداوندي و همچنين اهميت متوسل به برايشان بيش از پيش روشن گردد.

از اين وجه خداوند متعال در اين دنيا انسانها را اکثر در مقام مريدن امر مي فرمايد. توبه به وسيله ي دعاهاي مخصوص و توسل به اسماء و صفات الهي و شخصيت ها و ارواح پاک و مقرب، نمونه اي از اثبات مريديت و نيازمند بودن بندگان و شرافت و اهميت متوسل به است. دعاي حضرت آدم عليه السلام به کلمات طيبه و توسل او به نام حضرت محمد صلي الله عليه و سلم بر همين مبنا بود.))

تبيين الفرقان شيخ التفسير مولوی محمد عمر ملازهي(سربازي) جلد 2 صفحه344-348

 

 

آنچه که از اين روايت و کلام مولوي محمد عمر سربازي ثابت مي شود اين است:

 همانگونه که توسل به پيامبر (ص) قبل از تولد ايشان جايز است پس توسل بعد از وفات هم جايز است زيرا طبق عقائد وهابيت انسان قبل از تولد همان حکم انسان مرده را دارد.